باغ ارم شیراز

باغ ارم شیراز

شیراز یکی از شهرهای بسیار زیبا، بزرگ، خوش آب و هوا و پر جمعیت ایران است. این شهر به دلیل فراوانی جاذبه های گردشگری همواره مورد توجه گردشگران داخلی و خارجی بوده است. جاذبه های تاریخی، فرهنگی و طبیعی و مکان های دیدنی شهر شیراز به حدی زیاد است که در هر کوچه و خیابان این شهر می توانید اثر یکی از آن ها را بیابید. به همین دلیل است که سالانه گردشگران زیادی این شهر زیبا را به عنوان مقصد گردشگری تور شیراز خود انتخاب می کنند.

همان طور که گفته شد، جاذبه های گردشگری شهر شیراز بسیار زیاد و متنوع است. اما برخی از آن ها شهرت جهانی دارند و نه تنها در ایران که توسط مردم جهان شناخته شده هستند. یکی از این جاذبه ها، باغ ارم شیراز است که نامش در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

باغ ارم در شمال غربی شیراز و نزدیکی کوه های باباکوهی واقع شده است. این باغ علاوه بر ارزش تاریخی، از زیبایی های طبیعی بسیاری نیز برخوردار است که قدم زدن در آن را دلپذیر می کند. درخت های سربه فلک کشیده ی سرو و کاج و نخل و عطر بهارنارنج ها و بوته های گل سرخ تنها بخشی از زیبایی های طبیعی این باغ است.

متاسفانه کارشناسان باستان شناسی هنوز اطلاعات تور شیراز تابستان 98 دقیقی از بنیان گذار اولیه ی باغ ارم ندارند اما در نقشه هایی که از گذشته وجود دارد، باغ ارم در دوره های تاریخی سلجوقیان، آل اینجو، آل مظفر و گورکانیان وجود داشته است. همین موضوع نشان دهنده ی قدمت زیاد این باغ است.

امروزه وسعت باغ ارم در حدود 110380 متر مربع است و باغ و عمارت آن در اختیار دانشگاه شیراز است. یکی از ویژگی های باغ ارم شیب زمین آن است که باعث شده در طراحی باغ پله هایی در نظر گرفته شود. عمارت باغ نیز بر روی قسمت بلند باغ واقع شده است. مانند دیگر باغ های ایرانی در روبه روی عمارت اصلی باغ یک حوض بزرگ مستطیلی ساخته شده است که وسعت آن به 335 متر مربع می رسد. درست از روبه روی این حوض جوی های آبی روان است که در خیابان اصلی باغ امتداد دارد و شاخه هایی از آن جدا شده و به قسمت های دیگر باغ می رسد.

عمارت اصلی باغ ارم یکی از زیباترین عمارت های تاریخی شهر شیراز به شمار می رود. این عمارت در سه طبقه ساخته شده است و سقفی شیروانی دارد. گفته می شود که معمار این عمارت زیبا حاجی محمد حسن معمار شیرازی است. در ساخت این عمارت از کاشی های هفت رنگ، نقاشی های زیبا، کاشی کاری و گچ بری های هنرمندانه، پنجره های آهنی، ستون های سنگی و درهای چوبی استفاده است. شاید برای شما جالب باشد که بدانید در میان دیگر باغ های شهر شیراز، بنای نارنجستان قوام شیراز شباهت بسیار زیادی به بنای باغ ارم دارد.

برای خرید بلیط شیراز به سایت آژانس مسافرتی چهارفصل به نشانی chaharfasl . net مراجعه کنید.

همان طور که گفته شد از بنیان گذار و سازنده ی اصلی باغ ارم و عمارت داخل آن اطلاعاتی در دست نیست. اما چهره ی فعلی این باغ و عمارتش مربوط به دوره ی ناصرالدین شاه قاجار است و تزئینات آن نیز تماما نشان دهنده ی معماری دوره ی قاجار می باشد. در داخل باغ نیز کتیبه هایی وجود دارد که این موضوع را تصدیق می کند. این کتیبه ها معمولا مربوط به دوره ی قاجار و زمان حکمرانی نصیرالملک بر فارس است.

در سال 1390 در داخل عمارت اصلی باغ ارم موزه ای نیز برپا شده است. نام این موزه سنگ و گوهر دریای نور است و در داخل آن انواع سنگ های قیمتی و زینتی نگهداری می شود. گفته می شود که موزه ی سنگ و گوهر دریای نور شامل بیش از 140 سنگ کمیاب است.

روشن شدن پایه فرهنگ و هنر ایران با ساختن تخت جمشید

روشن شدن پایه فرهنگ و هنر ایران با ساختن تخت جمشید

در بخش نوزدهم از دشت مرغاب سخنانی کوتاه به میان آمد و اکنون برای روشن شدن سازوکار و پیشینه این دشت و برای آگاهی هر چه بیشتر خواننده و فرزانه، باز هم درباره ارجمندی آن شرحی در زیر آورده می شود.

هنگامی که از شیراز به سوی اصفهان برویم تور شیراز مرداد 98، چون از تنگه پر پیچ و خم و سهمگین سعادت آباد بگذریم، دست چپ جاده شیراز به اصفهان خیابانی است به درازای سه کیلومتر که پس از گذر کردن از رودخانه ای به نام پلوار که به آرامگاه می رسد، آرامگاه که پایتخت کورش بزرگ بنیانگزار بزرگ ترین امپراتوری خاور باستان و فرمانروای همه آسیا می شویم.

این دشت سرسبز که امروز آن را دشت مرغاب و دشت مادر سلیمان می نامند و از رودی به همین نام سیراب می شود در بیست و پنج سده پیش، مرکز با شکوه ترین دربار پادشاهی جهان بوده است که از آن جا دستورها و فرمان های شاهانه به دور و بر دنیای با فرهنگ آن روز و کشورهایی که در سایه این پرچم در پایانه آرامش و خوشی می زیسته اند، می رفته است، ولی امروز مانند سدها نشانه هایی مانند خود که از دگرگونی ها و رویدادهای روزگار برکنار نمانده، ویران و سوای خرابه های چند کوشک از آن همه سرافرازی و شکوه باز نمانده است، ولی همین ویرانی، زیارتگاه دانشمندان و جهانگردان جهان و کعبه ملی ایرانیان تور شیراز شهریور 98 یک نژاد و والاترین نمونه توانایی و هنرمندی و اندیشه بلند سازندگان آن می باشد.

از شهرهای بزرگ باستانی که روزی چشم و چراغ کشورهای جهان بوده اند کم تر نشانه هایی پدیدار است از بابل بیوگان (عروس تازی) آسيا تا آنجایی که تپه خاکی نیز به جای نمانده و برای همیشه ویران و ناپدید شد و با دردسری بسیار و از روی دانستگی می توان دانست که آنجا روزگاری شهرهای بزرگ، شهر خدایان، قرار گاه مردوک خدای بزرگ بابلیها) شهر آسمانی، شهر افسانه ای چندین هزار ساله بوده است.

از هگمتانه قرارگاه فرمانروایی هووخشتر با آن کاخ پر ارج و هفت دیوار رنگین نامورش که لنگره هر دیواری به رنگ زیباتر جلوه گری می نمود و با گروه های هفت گانه گردون همسری می نمود. از سارد قرارگاه پادشاهان توانگر سلسله مر منادا که به نوبه خود یک شهر پر ارج بازرگانی و بانک بزرگ جهان آن روز را برپا می ساخت، هیچ چیز به جای نمانده است، ولی خوشبختانه از این کاخ شهریاران دادگستر پاس با همه بیداد و ستم تور شیراز و بی مهری های روزگار، باز آن اندازه به جای مانده که آن شکوه و هنر گذشته ایران را به ما باز گوید.

در آن روزگاران که کشور شاهنشاهی ایران از هر سو گسترده و بر بسیاری از کشورهای گیتی فرمانروایی داشتند، در همین گوشه کشور و بین همین کوه ها و زیر همین خورشید انجمن رایزنی سران پارس و هخامنشی برای اراده کشور برپا می گردید و کورش بزرگ با بزرگان توده و تیره خود به رایزنی می پرداخت و در همین جا بود که آغاز فروزش مهر درخشان هخامنشی، کورش بزرگ سودای گشودن ماد و سارد و بابل را در سر خود پرورانید و از سران پارس و هخامنشی کمک خواست و سوگند وفاداری بدان یاد کرد و نیز از همین جا بود که کمبوجیه بر آن شد که مصر را بگیرد، از این رو رهسپار دیار باختر گردید.

جهانگردی که از فرسنگها راه به دیدار این پایتخت کشور کهن سال می آید، در این . جلگه خاموش و راز و رمزدار که کوه ها و تپه های چندی آن را در بر گرفته است از شکوه و سادگی آرامگاه همیشگی کورش بزرگ از دیدن ستونهای تنومند بلند و پایه های سنگی و بازمانده کاخ های با خاک یکسان شده در یک خاموشی آمیخته به شگفتی ها و آفرین گویی فرو می رود. رفت و آمدها و کوشش های جنگی، برگزاری آیین ها و روشهای ملی و دینی با شکوه و جلالی که ۲۵۰۰ سال پیش در این ودای خاموش و ترک شده انجام می شده، همه از برابر چشم میگذرند و شخص را در یک اندیشه های دور و درازی، همراه با افسوس و درد و رنج می اندازد، به ویژه اگر تماشا کننده از نژاد پاک ایرانی و خدمت های برجسته و سرشت و سیرت و نیکویی های اخلاقی این دسته از مردم آریا و کوشش هایی که آنان برای نگهداشت و گسترش و درست کردن فرهنگ و هنر بشری نموده اند، آگاهی هایی داشته باشد. هر روز دسته هایی بسیار، مسافر از جاده ای که در سه کیلومتری این نشانه ها قرار گرفته می گذرند و از همان سه کیلومتری بازمانده های بناهای سنگی سپید برای آنها شایان نگرش است، ولی چه بسا که نمی دانند این جا کجاست و در ۲۵ سده پیش چه سازوکار و فرو شکوهی بس پر ارج داشته است.

امروز دیگر از آن همه فر و شکوه و جلال یک درختی کهن نیز بر جای نمانده که هنوز چند درگاه سنگی آن با یک ستون ساده و بلند از سنگ سپید همانند به مرمر زیر ستون هایی از سنگ سپید به جی مانده است.

در سر راه شیراز به اصفهان، روی یک بلندی از زمین، ویرانه ساختمان هایی پدیدار است که گویا ویرانه های شهری می باشد و پهلوی آنها ساختمانی از سنگ تراش دیده می شود که مردم آن جا آن را تخت سلیمان می نامند. گمان می رود این بازمانده بنای سنگی نشانه های ساختمان ارگی بوده باشد. در مشهد مرغاب ساختمان هایی دیگر هم در روزگار هخامنشیان ساخته شده بوده که اکنون نشانه و بازمانده آنها نمودار و آشکار می باشد.

بررسی اسناد تاریخی نامگذاری مجموعه پاساگارد

بررسی اسناد تاریخی نامگذاری مجموعه پاساگارد

۱- برخی از دانشمندان بر این باورند که پاسارگاد در ریشه، پارسه کرت - پارسه گرد مانند رامگرد، داراب گرد و خسروگرد بوده است (کرت و گرد در زبان پارسی کهن به پرورده (معنی) دژ بوده است.

از تاریخ نگاران دیرین آناکس من که آموزگار اسکندر بود و با او به ایران آمد، نام این شهر را در کتاب خود (پارسه گرد) به پرورده دژ پارس یاد کرده است.

پارسه و پارس را می توان نام ریشه ای تخت جمشید دانست که در سنگ نبشته خشایارشا بر پیشانی دو درگاه اتاق ورودی تخت جمشید به زبان های پارسی، ایلامی، و بابلی (آشوری) یاد گردیده است که دانستگی پچواک این بخش چنین است: «... بسیار چیزهایی دیگر که در این پارسه است، آنها را من و پدرم ساخته ایم...» و در بسیاری از پلمه ها (الواح)ی گلی پیدا شده در گنجینه داریوش نیز تور شیراز تابستان 98 پی در پی آمده است.

۲- برخی دیگر گفته اند که پازارگاد در ریشه (پارس کده) یعنی جایگاه و شهر پارس بوده مانند دهکده و آتشكده که جای ده و جای آتش معنی می دهد. (كاده و کده در پارسی باستان به پرورده جایگاه است) و رفته رفته، پارس کاده و پاسارکاده و پاسارگاده و به یونانی پازارگاد شده است. از تاریخ نگاران دیرین، کورتیوس رونوس تاریخ نگار رومی، سده یکم میلادی، این نام را به همین روش در کتاب خود به نام تاریخ اسکندر مقدونی نوشته است.

3- اشپیگل دانشمند نامدار آلمانی در جلد دوم کتاب تاریخ خود، بخشی درباره جا و واژه پاسارگاد دارد که در پیمایش آن، گفته های تاریخ نگاران کهن مانند: هرودوت، بطلیموس، آریان، استرابو و پلینیوس را آورده و خود بر این باور است که این واژه در ریشه (پارس کده) بوده است.

۴- برخی ها بر این باورند که پاسارگاه در ریشه، تور شیراز تیر 98 (پارس گاده) به پرورده تخت پارس بوده است، زیرا گاده و گاه به پرورده تخت می باشد و با گذشت زمان، پارسارگاد شده است.

دکتر رضازاده شفق استاد بزرگوار دانشگاه تهران در پیمایش جستاری بس پر ارج که در شماره فروردین ماه ۱۳۲۸ خورشیدی روزنامه پارس چاپ شیراز نگاشته و درباره واژه پاسارگاد و گفت وگویی که با پرفسور او مستد؟ در همین باره نموده و از گفته چند تن تاریخ نگار از جمله اشپیگل، بر این باور است که این واژه در ریشه (پارس گاده) پرورده تخت پارس بوده است.

۵- بنا به گفته هرودوت تاریخ نگار یونانی، هخامنشیان یکی از تیره های ۱۰ گانه پارس یعنی پارسارگادی ها بودند و چون قرارگاه فرمانروایی آنان در آغاز کار که شاه پارس بوده اند، این جا بوده، شاید به نام تیره ریشه ای خود یعنی پاسارگاد، آنجا را نامگذاری کرده اند، چنان که همه کرانه هایی را که این دودمان یعنی پارسی ها گرفته و به نام پارس نامیدند که تا این تاریخ به همین نام خوانده می شود.

۶- دانشمند فرانسوی (اوژن فلاندن) در کتاب سیاحت نامه خود درباره این نام، جستاری دارد و آن را درست شده از واژه فسا، پساوگرد پرورده پساگرد می داند که رفته رفته به پساگارد و پازارگاد خوانده شده است.

در پلمه گلی که به شماره ۵۳ نامگذاری شده، جایی به نام (بشی یا) یاد شده که پرفسور ژرژکامرون، پچواک گر پلمه های کلی نامبرده بر این باور است که بشی یا همان پساو فسا که اکنون یکی از شهرهای پارس است، بوده.

7- دکتر گیرشمن در کتاب ایران از آغاز تا اسلام می نویسد: دانشمندان چنین اندیشیده اند که نام شهر مزبور دگرگون شده ای است از پارسه گدا به پرورده اردوگاه پارسیان. و اگر این دگرگونی، درست باشد، دانستگی آن شایان پذیرش از شهر مزبور است. نگارنده بر این باور است که جای نخستین پاسارگاد، کد پارسه یا پارسکده بوده، زیرا کد و کده Kadandkada به معنی جا و مکان است که کد اگر در آغاز واژه باشد به پرورده (دیه)، روستا، شهرک می باشد، مانند: کدخدا (ارباب ده و روستا و شهر است) و کد پارسه به معنی جا و مکان و شهرک و یا روستای پارسه است و اگر در پسوند واژه باشد، کده گفته می شود مانند: آتشکده، بتکده و جز آن ها که جای آتش و جای بت است. پس اگر پارس کده گفته شود بخردانه تر است که جایگاه پارس و پارسیان می توان نامید.

از گفته های بالا چنین بهره گرفته می شود که پارسیان، پایتخت و قرارگاه خود را به نام خود پارس با افزودن پسوندی که گاوه پاکده یا گرد و یا با افزودن واژی کد به پیشوند آن می نامیده اند و واژه پاسارگاد برابر آنچه در بالا آورده شد، پاسارگاد، پاساگاد و پارس کده یا کد پارسه باید باشد و تخت جمشید هم که جانشین آن گردید، در سنگ نبشته های میخی به نام (پارسه) یاد گردیده که نزدیک به همین نام می باشد و می توان گمان برد که پس از کم و زیاد کردن پاره ای از واک (حرف)های آن، پاسارگاد شده، همانگونه که پرثو parathay به پهلو وخشتهر پاون ، شهربان و (هیوی پارسی هخامنشی در اوستا، دخیو dakhyu) و میترا ، مهر شده است.

زیرا از این افزودن و کاستن ها در زبان پهلوی بسیار است، با این همه گفتارها واژه پارس گاده و پارسکده و کد پارسه درست تر می نماید. ولی ما ناگریز هستیم این نام را همان پازارگاد یا پاسارگاد بنامیم، زیرا که این نام در باور همه خاورشناسان تراويده است، مانند این که (پارسه) پایتخت لیدی هخامنشی ها در تاریخ های اسلامی و یونانی (تخت جمشید) و (پرسپولیس) نوشته شده و اکنون نیز به همان نام ها خوانده می شود.

معرفی نقش رستم فارس

نقش رستم جایی است که در آن چهار آرامگاه برای چهار تن از نخستین شاهان سلسله هخامنشی از دودمان گشتاسپ (ویشتاسب) در دامنه کوهی که اکنون نامبردار به کوه حاجی آباد می باشد، کنده شده است.در ادامه با آژانس مسافرتی چهارفصل همراه باشید تا در مورد نقش رستم شیراز بیشتر بدانیم.

کوه حاجی آباد که نقش رستم در آن است در ۵ کیلومتری شمال تخت جمشید، آن سوی رود پلوار قرار گرفته است. نام این کوه به انگیزه بودن آرامگاه های شاهان هخامنشی در آن، پیش از آن کوه و تپه شاهی بوده و اکنون به انگیزه دهکده ای که در نزدیکی تور شیراز آن است و نامش حاجی آباد می باشد، این کوه نامبردار به کوه حاجی آباد شده است.

انگیزه نامگذاری

انگیزه نامگذاری نقش رستم این است که چون نگاره هایی هم از شاهان ساسانی با تن بسیار بزرگ در پایین آرامگاه ها کنده کاری شده و مردم و اهالی، آنها را به انگیزه درشتی اندام، چهره رستم پهلوان شناخته شده دانسته اند، از این رو جای مزبور را نقش رستم گفته اند.

آرامگاه داریوش

آرامگاه دومی از سوی دست راست که نگاره آن در شماره ۵۷ نشان داده شده، بزرگ تر از آرامگاه های دیگر است. در این آرامگاه در بخش بالا، پشت سر شاه، سنگ نبشته ای به سه زبان پارسی باستانی، ایلامی و بابلی که داریوش رزرو تور شیراز بزرگ پسر ویشتاسب آن را نویسانده است. پس برابر نوشته این سنگ نبشته که پچواک آن در زیر خواهد آمد، روشن و آشکار شده که این آرامگاه از آن داریوش است، درون آرامگاه دخمه ای است دهلیز مانند که هیچ نگاره و کنده کاری ندارد و ۹ گور در خود سنگ کنده اند.

پچواک سنگ نبشته چنین است:

خدای بزرگی است اهورامزدا، که این زمین را آفریده که آن آسمان را آفریده، که مردم را آفریده، که خوشی را برای مردم آفریده، که داریوش را شاه کرده، یگانه شاهی را از بسیاری، یگان فرمانداری را از بسیاری.

منم داریوش، شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه کشورهایی که بسیاری از نژادها و توده ها در آن ها نشیمن دارند، شاه این زمین پهناور تا آن دورها پسر ویشتاسب هخامنشی، پارسی پسر پارسی، آریایی از نژاد آریایی. داریوش شاه بزرگ گوید:

«این است به خواست اهورامزدا، کشورهایی که افزون از پارس، گرفته و بر آنها فرمانروایی دارم، به من خراگ می دهند، آن چه از سوی من به آنها گفته می شود، فرمان می برند، روش و آیین من در آنجاها روا و نگه داشته شده است: ماد - خوزستان - خراسان و گرگان - هرات - باختر - بلخ - سغد - خوارزم - سیستان - رج - ت گوش (ساتاگید) - هند - سکاهوم ورکا - سکای تیز خودان - بابل - آشور - عربستان - مصر - ارمنستان - کاپادوکیه - لیدیه - یونانی های آسیای کوچک - سکاهای آن سوی دریا ۔ مقدونیه - یونانی های سپردار (تراکیه) - پوتی یا حبشه - مچیا - کرکا»

داریوش شاه گوید: «اهورامزدا هنگامی که دید این سرزمین در هم گشته، آن را به من سپرد، مرا شاه کرد، من شاهم به خواست اهورامزدا، من آن را آراسته کردم، هر چه به آنها فرمودم روان شد، چنان که اراده من بود. اگر تو اندیشه کنی چند جو آفر تور شیراز (چه گوناگون شکل) بود، آن کشورهایی که داریوش شاه اداره می کرد، این پیکرها را بنگر، آنها تخت مرا می برند، از این راه، تو می توانی آنها را بشناسی، آن گاه خواهی دانست که نیزه های پارسیان دور رفته، آن گاه خواهی دانست که پارسیان دور از پارس جنگیده اند.»

داریوش شاه گوید: «این است آن چه من کرده ام، همه را به یاری و خواست اهورامزدا کرده ام، اهورامزدا به من یاری کرد تا کار را به انجام برسانم. اهورا مزدا مرا از هر بدی. نگه دارد، هم چنین خانواده من و این کشورها را. این را من از اهورامزدا درخواست می کنم این درخواست مرا اهورامزدا بپذیرد» ای بشر، آن چه اهورامزدا فرموده به تو میگویم، راه راست مگذار، بدمیندیش، گناه مکن، یا ای بشر، فرمان اهورامزدا را گردن بنه، راه راست را مگذار، ستم کار مباش.»

گئوبرو و پاتی شوواریش، نیزه دار، داریوش شاه - آسپنا تیرانداز و کماندار داریوش. این مچیایی هستند.

آرامگاه (دخمه) خاوری

از چهار دخمه ای که در نقش رستم هست، یکی دخمه دست راست یا آرامگاه خاوری است که جبهه آن به سوی باختر نگرش دارد. این آرامگاه سنگ نبشته ای ندارد، ولی چنان که گفته اند، آرامگاه خشایارشا پسر داریوش یکم می باشد.

معرفی مجموعه پاسارگاد

معرفی مجموعه پاسارگاد

پاسارگاد یا پارسه گدر، درست آن در روزگاران دیرین (پارسه کد) یعنی روستای پارسه بوده که در روزگار هخامنشیان مرغاب خوانده می شده و چون آرامگاه کورش در آن جا ساخته شد آن جا را گورگاه (آرامگاه) مرغاب خواندند و یک معنی آرامگاه در زبان عربی (مشهد) می باشد، پس از اسلام نام آنجا مشهد مرغاب نامیده شد. و با گذشت زمان، یونانی ها آن جا را پاسارگاد خواندند. نشانه هایی بسیار از روزگار هخامنشی در آن جا به چشم می خورد.

پاسارگاد در هنگام فرمانروایی کورش بزرگ، تور شیراز تیر 98 پایتخت پارس و ایران بود و در ۶۰ کیلومتری شمال خاوری تخت جمشید در کنار باختری جاده شوسه به جدایی چهار کیلومتر قرار گرفته و پایه شهر شدن آن در مرز سال ۵۴۰ پیش از میلاد به فرمان کورش بزرگ ریخته شد و در هنگام پادشاهی کورش شهری بزرگ گردید و ساختمان هایی با شکوه در آن جا بنا نهاده شد. اکنون نیز نشانه هایی از ساختمان های آن پابرجا و پدیدار است مانند آرامگاه کورش که مردمان آن جا به انگیزه همانندی که به گور زنان دارد، آن را گور مادر سلیمان گویند و دیگر نشانه های کاخ ها و سنگ تراشی های برجسته آدم بال دار و جز آن هاست.

آرامگاه کوروش بزرگ

آرامگاه کوروش، اتاقی است چهار گوشه که از سنگ مرمر سپید مانند. در بالای یک پایه شش اشکوبه ای از همان سنگ ساخته شده است و هر اشکوبه بالایی آن از اشکوبه زیرین کوچک تر و به همین انگیزه دورادور آن، پله هایی ساخته شده است.

بلندی همه این ساختمان از بام اتاق تا رویه زمین نزدیک به ۱۱ متر است، اتاق نامبرده درب کوچک و باریکی داشته که در آن اتاق، پیکر بسان مالیده کورش را در تابوتی از طلا با چیزهای گرانبهایی دیگر، مانند میز و جام های زرین و تن پوش های بهادار آرایش یافته با سنگ های گرانبها، گذاشته بودند. از نشانه هایی که در پیرامون آرامگاه کورش به چشم می خورد، چنین دانسته می شود که ساختمان مزبور در باغی باصفا و پر چمن که تور شیراز مرداد 98 دیوارهایی بلند و جویبارهایی دل انگیز بسیار داشته، قرار گرفته بوده.

بنا به نوشته آرین و دیگر تاریخ نگاران یونانی، اسکندر مقدونی پس از آن که به پاسارگاد وارد شد به آرامگاه کورش رفته دید سنگ نبشته ای به خط پارسی بدین شرح در آن نوشته اند: «ای مرد نابود شدنی، من کورش پسر کمبوجیه هستم، من دولت شاهنشاهی پارس را درست کرده و فرمانروای سراسر آسیا بودم. به این آرامگاه رشک مبر». پس اسکندر به درون آرامگاه رفته و از دیدن چیزهای گرانبهای نامبرده در بالا بی اندازه در شگفت شد. پس از رفتن اسکندر از پاسارگاد، در آن جا شورشی روی داده و بیشتر چیزهای درون آرامگاه را دزدیدند. اسکندر پس از بازگشت از هند و باختر به آریستوبول که از نزدیکانش بود، فرمان داد به درون آرامگاه کورش رفته بازمانده چیزهای آن را گرد آوری نموده به جای خود بگذارد. سپس درب آن را گرفته و مهر اسکندر را بر روی آن بزند تا کسی نتواند به درون آن وارد تور شیراز شهریور 98 شود.

تخت طاوس

نزدیک آرامگاه کورش در شهر شیراز، دو سنگ یک پارچه به مانند مکعب پدیدار است که در نزد مردم آنجا به نام تخت طاوس نامبردار شده و آن ها را آتشگاه هم می گفته اند. درون این سنگ ها تهی و مانند آتشکده می باشد. باید دانست که گمان مردم آن جا در این باره بی انگیزه نبوده، برای آن که نشانه های آتشکده در آنها دیده می شود. بلندی سنگ بزرگ تر ۲ / ۲۵ متر و درازی یکی از پهلوها قاعده اش 12/2 متر می باشد. این سنگ در سوی جلو، پلکانی هم دارد.

پرستشگاه

در نزدیکی آرامگاه کورش، نشانه ساختمان معبد مانندی به چشم می خورد و از آن یک پایه درگاه به جای خود بازمانده است. روی این پایه (جرز) چهره آدم بالداری، مانند چهره های آشوری به گونه ای برجسته سنگ تراشی شده است. بازوی راست این نگاره خم گشته و به بلندی شانه اش به پیش دراز است و تاجی بر سر دارد همانند تاج مصری. تن پوش ایلامی و موی پارسی دارد.

در ۸۰۰ متری آرامگاه کورش در شمال باختری آن، نشانه کاخی از سنگ سپید و خاکستری دیده می شود که از بناهای خود این پادشاه بزرگ بوده و گمان می رود به یادگار گشودن کشور ماد ساخته شده باشد. از نشانه های این کاخ می توان این را در نظر گرفت که بنای آن در روزگار پیشین دارای ایرانی با چهار ستون بوده که دو اتاق هم در دو سویش داشته است.

در همین جا، تالار بزرگی دیگری به درازای 5/ 44 متر و پهنای 5/ 34 متر ساخته بوده اند که دو ردیف ستون داشته است. از این بنا یک ستون و سه پایه، برجای مانده است و روی یکی از سه جرز، سنگ نبشته ای به نوشته خط میخی و ایلامی و آشوری مانند سنگ نبشته های تالارهای دیگر نوشته شده است.